Adamlar “yapıyor”

Adamlar, kadınlar, çocuklar, kafası çalışanlar, fikri olanlar, düşünenler, tüketirken biraz da üreteyim diyenler yapıyor. “Yapıyor” derken; icat çıkarıyor veya mevcut icatları kendi üretimleriyle hayata geçiriyorlar. Kendilerine de “maker” diyorlar. 

Ben yeni duydum. Bir arkadaşım “Abi ben maker oldum” diye lafa girince geçen gün, “hayrola” dedim “iyi bir şey mi?”. O da anlattı işte. Daha doğrusu üşendi, “gir sitesine bak abi, makersturkiye.com” dedi. Girdim baktım. İngilizce “yapmak” anlamına gelen “make” hareketinin öncüsü Amerikan Make dergisinin yaratıcısı, kurucusu Dale Dougherty imiş. Anlaşılan 5-6 yıl öncesinde başlayan “make işi” almış yürümüş, kocaman olmuş. Çekilen fotoğrafı eş zamanlı twitter’da paylaşan selfie makinesi, rüya kayıt cihazı, merdiven tırmanan robot… Neler gördüm. 3D yazıcıdan çıktısını aldığımız kemer tasarımı da, model uçaklar da bu listeye girebiliyor. Muş. Yeter ki el emeği, ev üretimi olsun.

Kendisi 3D yazıcı olayına kafayı takmış, almış, şimdi evinde bir sürü incik boncuk, kapı kolu, elektrik düğmesi, action figürler yapıyormuş. Kız arkadaşı da kendine ve arkadaşlarına ilginç takılar yapmaya vermiş kendini. Kendi minik figürlerini bile yapmışlar utanmadan. “Çocukken babamla yaptığımız model uçaklar var, ben de makerım o zaman” dedim. “Yeter ki üretime devam et abi, neden olmayasın” dedi. Başlangıç ve alışma aşamaları için 3D yazıcısını kullanmama izin verdi.

Valla şu an aşırı heyecanlı ve hevesliyim. 3D üretime uygun, yüksek çözünürlüklü tasarımları araştırıyorum. Bir sürü site var. Becerebilirsem model uçak işini başka boyuta taşırım. Parçalarını 3D yazıcıda üretip birleştirebilir miyim bilmiyorum. En azından denerim. Acayip bir dünya… Yapabilen yapsın, vakit kaybetmesin, üşenmesin. Bu arada 12 Kasım’da dünyanın tüm makerları ilk kez İstanbul’da buluşacakmış. “Yapabilen” gelsin.